Blog

Twoje dziecko jest zamknięte w sobie? Chcesz pomóc mu w okazywaniu emocji, jednak nie wiesz, jak to zrobić? O tym, czy warto przekonywać najmłodszych do otworzenia się na świat, piszemy w poniższym artykule na blogu. Zapraszamy do lektury.

Co jeśli dziecko jest zamknięte w sobie?

Jeżeli nasze dziecko wydaje się zamknięte w sobie, może to świadczyć o tym, że posiada osobowość introwertyczną. Dominujący w społeczeństwie i kulturze obraz pełnych życia, rozmownych nastolatków wynika częściowo z tego, że to właśnie one, a nie dzieci cichsze, są bardziej zauważalne. Naturalne jest jednak, że społeczeństwo budują zarówno osoby uchodzące za przebojowe, jak i takie, które nie lubią okazywać emocji.

Jednak gdy obserwując zachowanie dziecka, widzisz, że wykazuje ono wyraźne problemy z komunikacją i mówieniem o swoich przeżyciach, warto zainteresować się przyczyną takiego stanu rzeczy. 

Introwertyczne dzieci — jak się zachowują?

Dzieci, które określamy jako zamknięte w sobie, często wolą spędzać czas samemu albo z jednym bądź z dwoma kolegami, nie zaś z licznym gronem swoich rówieśników. Przebywanie w większej grupie może wręcz powodować u nich rozdrażnienie. Młodzi introwertycy często nie odpowiadają od razu, potrzebują czasu do namysłu. Wielu spośród nich ceni także swoją niezależność. Niełatwo ulegają pewnym tendencjom, które są wspólne całej grupie — np. klasie. Niektóre spośród zamkniętych w sobie dzieci ze względu na konieczność rywalizacji oraz kontakt z wieloma swoimi rówieśnikami niechętnie biorą udział w zajęciach sportowych. Podczas wyjść i wycieczek integracyjnych niekoniecznie spędzają większość czasu z grupą.

Akceptacja i wsparcie dzieci zamkniętych w sobie

Aby introwertyczne dziecko dobrze się czuło ze sobą oraz aby komunikacja z nim przebiegała właściwie, jego rodzice muszą zaakceptować fakt, że różni się od innych. Z całą pewnością nie wolno go zmieniać na siłę. 

• Nie zachęcajmy go zbyt natarczywie do aktywności, na które nie ma ochoty. W przeciwnym razie będzie się czuć nierozumiane.
• Jeżeli nie chce grać w piłkę nożną czy siatkówkę (ze względu na to, że są to sporty grupowe), zaproponujmy mu np. tenis albo bieganie.
• Nasze wsparcie ogromne znaczenie w budowaniu pozytywnej samooceny u dziecka. Ta z kolei jest niezwykle ważna w rozwoju psychicznym młodych osób.

Jako szkoła podstawowa z Krakowa zachęcamy do rozmowy z dzieckiem — są bowiem sytuacje wyjątkowe

W naszej praktyce pedagogicznej spotkaliśmy uczennice i uczniów o różnych osobowościach. Niektóre z dzieci były otwarte, inne wolały zostawiać swoje przemyślenia dla siebie. Uważamy, że jeżeli dziecko nie jest rozmowne, powinniśmy zaakceptować ten fakt. Jednocześnie warto uzmysłowić mu, jak duże znaczenie w codziennym życiu ma komunikacja. Nie sugerujmy jednak, że musi ona być zbytnio rozbudowana. Zaznaczmy raczej, o czym należy ze sobą rozmawiać: o zdrowiu, o własnym samopoczuciu, o problemach, które nas dotykają. Zachęcajmy (metodą małych kroków) do mówienia o własnych uczuciach. Warto dawać dobry przykład w tym zakresie — wszak dzieci przejmują wzorce od swoich rodziców.

Jeżeli zachowanie dziecka nadal wydaje się niepokojące, warto skonsultować to z wychowawcą klasy lub psychologiem szkolnym. W naszej szkole podstawowej w Krakowie rodzice mają możliwość indywidualnych spotkań ze specjalistą, który pomoże ocenić, czy stan uczennicy lub ucznia powinien budzić niepokój.